Vind je het niet jammer?

Pas geleden plaatste ik in mijn stories (bijna) alle tassen die ik gemaakt heb en nog had liggen. Het leek me leuk als ik er twee zou verkopen. Niet wetende dat ik ze de volgende ochtend allemaal verkocht zou hebben :-)

Hoe leuk! Ik was helemaal verrast door al jullie enthousiaste reacties! Onwijs bedankt daarvoor!

Naast de enthousiaste reacties kreeg ik veel de vraag: Vind je het nou niet jammer dat je ze wegdoet en dat je gestopt bent?

In eerste instantie dacht ik van niet, anders zou ik ze natuurlijk niet verkopen. Maar die vraag zette me toch aan het denken. Zou ik het jammer moeten vinden? Ik had er tenslotte veel tijd, geld en energie in gestoken. Dus ik ben erover na gaan denken.

Als ik iets maak, dan maak ik iets dat ik zelf ook heel graag zou willen hebben. Ik houd het dichtbij mezelf. Elke tas die door mijn handen is gegaan, zit echt mijn ziel en zaligheid in.

Daarnaast vind ik het proces van maken heerlijk. Ik ben helemaal in het nu. Volledige focus en mezelf compleet bewust van wat ik aan het doen ben.

Maar nog fijner vind ik het om iemand blij te maken. Iets moois en unieks te geven. Dat je elke keer als je naar je tas kijkt, denkt: ahh, echt mooi zeg! Eigenlijk alsof ik je een knipoog geef. Die knipoog waar ik het in mijn vorige post over had. Als dat gebeurt, dan heb ik mijn doel bereikt.

Dus vind ik het jammer dat ik ze wegdoe? Nee, want die enthousiaste reacties en die leuke foto die ik kreeg, zijn voor mij veel meer waard dan een stapel tassen.

En of ik het jammer vind dat ik gestopt ben? Nee, want ik heb er echt heel veel van geleerd. Zowel business wise, maar vooral ook op persoonlijk vlak. En dat neem ik weer mee. Mee in de stappen die ik nu en in de toekomst ga zetten. En dat vind ik heel waardevol!